Het is bijna zover. LA2 is bijna afgerond en het herontwerp heeft concrete vormen aangenomen.

Op de volgende website kunnen de leerlingen van groep 3/4 van Oberon aan de slag met het zaakvakonderwijs, binnen het thematisch werken. Het thema weer is uitgewerkt in een 'startles met de juf', en de keuzelessen 'schaduw', 'windrichtingen' en 'seizoenen'.

Uitgangspunten binnen dit herontwerp zijn; activerend leren, samenwerkend leren en het vormgeven van het thematisch onderwijs volgens een opbrengstgericht model, waarin ook sprake is van duidelijke doelstellingen vooraf en toetsing achteraf.
De keuzes die ik in de proces gemaakt heb en literatuur die ten grondslag ligt aan mijn herontwerp zijn in eerdere blogs terug te lezen.

En nu gaan we dan ook echt aan de slag! Maar hoe?

Voor de implementatie van het herontwerp zijn in overleg met de directeur van de onderwijsinstelling twee keuzes gemaakt. Op basis van het evaluatie-matchboard, een tool ontworpen door SLO (http://leerplanevaluatie.slo.nl/) wil ik beide keuzes toelichten:

1. De try out van het herontwerp:
Allereerst wordt het herontwerp toegepast in groep 3/4. In mei gaan de leerlingen van groep 3/4 daadwerkelijk met het volledig uitgewerkte product aan de slag. De overige keuzelessen van het thema weer zijn dan volledig aangevuld, waardoor een try-out kan plaatsvinden.
De volgende kwaliteitsaspecten worden meegenomen in de evaluatie. De eerste vier punten zijn naar verwachting voldaan, indien LA2 behaald is. De informatie rondom relevantie, bruikbaarheid en effectiviteit zijn ook opgenomen in de leerkrachthandleiding voor het herontwerp, al dan niet in deze letterlijke bewoording. 


De werkelijke bruikbaarheid en werkelijk effectiviteit zullen zichtbaar worden tijdens de try-out. De volgende activiteiten van het matchboard zullen dan uitgevoerd worden:

1. Observeren: Alle vier de betrokken leerkrachten zullen tijdens de lessen observeren in hoeverre het product daadwerkelijk bruikbaar blijkt en in hoeverre het effectief is voor het zaakvakonderwijs en voor de ontwikkeling van de samenwerkingsvaardigheden.

2.  Toetsing: De leerlingen maken een toets (quiz) aan het eind van iedere keuzeles. Dit kan inzicht geven in de werkelijke effectiviteit van het herontwerp. Draagt het herontwerp ook daadwerkelijk bij aan conceptkennis bij de leerling

3. Logboek: De leerlingen schrijven na iedere les een evaluatie over de samenwerkingsvaardigheden. Op basis van deze reflectie wordt hun leerproces inzichtelijk gemaakt en daarmee de ontwikkeling van de samenwerkingsvaardigheden.

4.  Interview: Aan het eind van het thema zal een interview plaatsvinden door mij, met de leerlingen maar ook met de betrokken leerkrachten. Doel is om vooral inzichten te krijgen in dat wat motiverend werkt om dat verder uit te kunnen bouwen in het herontwerp.

De informatie die verkregen is na de try-out zal gedeeld worden met het gehele team. Dit als good-practice naar het team toe. Dit zal dan vooral gericht zijn op het activerend leren, gekoppeld aan het zaakvakonderwijs.

2. De samenwerkingsvaardigheden implementeren in het curriculum


Het trapmodel met de samenwerkingsdoelen is los gezien van het herontwerp, een gedeeltelijk gedetailleerd product. Ik ga op 18 april een focus groep (gezien de kleinschaligheid; het hele team) bevragen op het product. Hierbij wil ik ook met hen kijken naar de kwaliteitsaspecten van het product. In hoeverre beoordeelt de focusgroep het product als relevant, consistent, bruikbaar en effectief. Doel hiervan is om een breed gedragen product te ontwerpen dat geïmplementeerd gaat worden in het curriculum van Oberon.


De implementatie zal, afhankelijk van de behoefte van de focus groep, hierna verder vorm gaan krijgen in het onderwijs binnen Oberon. Het herontwerp richt zich als good-practice op het zaakvakonderwijs. Doel van de samenwerkingsvaardigheden is om ze op lange termijn, met behulp van het activerende directe instructiemodel (Veenman, Leenders, Van den Oord & Naafs, 2001) ook te implementeren in het kernvakonderwijs.
En dan zou de volgende stap zijn om de 10 overgebleven 21st century skills verder uit te werken, zodat ook deze onderdeel kunnen worden van het activerend onderwijs in de vorm van verwerkingsvormen voor de leerlingen. Maar dan besef ik dat ik alweer 10 stappen te ver ben en even een pas op de plaats moet maken.........

Het is zo'n dag..... dat ik na het bespreken van mijn kwaliteiten op de MLI thuis geconfronteerd wordt door mijn 8 jarige meisje met mijn grootste valkuil; faalangst. Want mijn 8 jarige appeltje is niet ver van de boom gevallen.... en wat kunnen kinderen een spiegel voorhouden.

Aan het begin van een LA is mijn eerste respons als ik een opdracht zie: "Dat kan ik nooit". En dan gaandeweg komt het vertrouwen. Of dat lijkt. Want dan ga ik als een speer, bijt me als een Jack Russel vast in de leerstof, spendeer uren aan de studie en tussendoor studeer ik verder in mijn hoofd.... En dat lijkt de beste aanpak. Maar daarmee is natuurlijk de valkuil ontstaan van altijd maar gaan en niet kunnen stilstaan. Want als ik stilsta, dan worden de fouten zichtbaar.....
Binnen het leerteam zeggen ze ook weleens dat ik dingen zo snel op lijk te pikken, dat ik het wel allemaal kan en ga halen. Zoals eerder beschreven heeft dat ook te maken met de indruk die ik wek door mijn taligheid. En dan worden de zenuwen verklaart tijdens een Pitch. Want ik ben niet zenuwachtig over het presenteren zelf. Maar naderhand volgt wel een 'oordeel' in de vorm van feedback. En dat maakt me dan kwetsbaar.
Dat is ook de reden waarom ik mij als leerkracht voor de klas als een vis in het water voel. Maar als er iemand komt observeren, dan klap ik dicht. Want wat als ik op dat moment door de mand val, volledig onbekwaam blijk te zijn. Want op dat moment, zijn mijn fouten zichtbaar.

En zo werd ik gister weer geconfronteerd met mijn faalangst. Nu het inlevermoment van LA2 nadert, neemt de stress toe. Want nu kan de onvoldoende volgen, pas nu komt de echte kritische blik op mijn werk. En ondanks het vertrouwen van mijn ontwerpbureau, het vertouwen dat Michiel (docent) uitstraalt en mijn onuitputtelijke inzet, blijft een stemmetje in mijn hoofd knagen. Want wat als... en dit... en dan toch....?


Mijn faalangst heeft ook te maken met mijn mindset. Tijdens LA1 werd mij al duidelijk dat deze vrij 'fixed' is. Ik kan iets, of ik kan iets niet. En als ik het niet kan, dan doe ik het niet. Gelukkig ben ik de laatste jaren wel aan het proberen mijn 'mind' te veranderen. Ik ga fanatiek tennissen ondanks mijn gebrek aan sporttalent. Dat is regelmatig confronterend, maar toch kan ik volhouden. Ik ben dol op studeren. Ik ben dol op de verrijking van mijzelf die ik dan ervaar en dat weegt zwaarder dan de confrontatie met mijn eigen 'kunnen' en 'niet kunnen'. En mijn tattoo is er gekomen in de hoop beter te kunnen 'loslaten'. Maar de aard van een beestje verander je niet zomaar.... dus voor nu doen we het met een prachtige quote waarvan ik hoop dat ik hem ook echt kan accepteren!

Aan het begin van LA2 hebben we als ontwerpbureau elkaar competenties toebedeeld.
De vijf competenties die in samenspraak bij mijn naam kwamen te staan zijn:
(woordwolk gemaakt via worditout.com)

Deze kwaliteiten zijn niet allemaal even zichtbaar geweest dit LA. Mijn daadkracht is mijn grootste valkuil. Stilstaan en tot inkeer komen is en blijft een belangrijk aandachtspunt. Ook in de docentfeedback op het curriculum analyse stond dat "te snel willen gaan op de loer ligt".
Om te voorkomen dat ik te snel tot het herontwerp zou komen en te weinig aandacht aan de onderbouwing zou besteden, heb ik veel gelezen. Heel veel gelezen..... Dat als ik dan te snel ga, ik wel goed onderbouwd ga. Misschien nog niet de beste oplossing, maar stilstaan tijdens een LA voelt voor mij als achteruitgang.

Dit LA was ik niet efficiënt. Ik heb structuur en houvast nodig om tot efficiëntie te komen. Tijdens LA1 was ik namelijk enorm gestructureerd waardoor ik heel efficiënt te werk kon gaan.  Het zwemmen leidt bij mij dus tot chaos waardoor ik ook veel onrustiger en chaotischer werk. Tijdens mijn studie uren spring ik echt van de hak op de tak. Het is voor mij dus van belang een eigen structuur te creëren wanneer deze er niet is. Door middel van to-do-lijstjes waarop ik prioriteiten stel.

Mijn autonome werkstijl was tijdens dit LA wel prettig, met oog op het feit dat je alleen expert bent in je herontwerp. Dit is dus zeker zichtbaar geweest. Ik heb het ontwerpbureau wel opgezocht indien ik dat nodig vond. Mijn autonomie, en de autonomie van mijn collega's op de werkvloer, blijft een aandachtspunt. Dit omdat het samenwerken (ironisch, gezien mijn herontwerp) daardoor lastig tot stand komt.

Ik ben dit LA zeker als kritisch door mijn ontwerpbureau beoordeeld. Met het kijken naar de trapmodellen heb ik bij beide teamgenoten feedback gegeven. Tim heeft aangegeven daar veel aan te hebben gehad. Michiel heeft tevens aangegeven dat de feedback die ik Tim heb gegeven op zijn curriculum analyse, die zeker kritisch was, erg goed was. Ik kreeg er een 'dikke duim' voor.

David geeft aan dat ik dit LA betrouwbaar was. Zoals hieronder zichtbaar in de sterke en zwakke kanten van ons ontwerpbureau, is het feit dat we er voor elkaar zijn het belangrijkste pluspunt. Een sterke kant van alle teamleden dus. En het feit dat we samen daadkrachtig zijn, efficiënt en resultaatgericht. De werksfeer en de humor, dat is ook een belangrijk en relativerend pluspunt. Wat we het meest gemist hebben is Elly.....


Wat we samen als lastig ervaren is dat we zo individueel bezig zijn geweest, dat het geven van echt kritische feedback naar elkaar toe soms leek te ontbreken. Vandaag heb ik aangegeven dat ik zo druk bezig ben met mijn eigen herontwerp dat mijn prioriteit daar ook niet ligt, alhoewel ik begrijp dat het kijken naar andermans werk zeker leerzaam kan zijn.
Ook hebben we zelf het gevoel niet voldoende kennis te hebben om de ander goed van feedback te kunnen voorzien. We zijn allen studenten en geen experts en balen soms van de nadruk die ligt op de peerfeedback, omdat de docent feedback zoveel meer waardevol voelt.....

Vandaag de conceptmap voor zover afgerond. Wellicht dat ik de komende week nog bedenk dat er iets ontbreekt, maar voor nu lijkt de map compleet.
Lastig is dat de invulling van de conceptmap lang een zoektocht is geweest. Zoals ik eerder al aangaf, vind ik het maken van conceptmappen een prettige verwerking van de kennis. De conceptmap over het herontwerp heeft tot meerdere inzichten geleid, waaronder de relatie tussen differentiatie en Scaffolding, zoals ik deze uiteindelijk meegenomen heb ik de leerkrachthandleiding van mijn herontwerp.
Hier zie je de conceptmap. Wanneer je op het plaatje klikt krijg je een grote weergave.

Vandaag tijdens college bleek dat het instructional design model wel aanwezig hoorde te zijn, als concept van LA2. Deze stond wel in mijn kennismap, nog niet in mijn herontwerp. Deze heb ik vandaag nog toegevoegd. Ik werk eigenlijk vanaf het begin al volgens het ADDIE model.
In het begin van LA2 heb ik mij verdiept in de design modellen en dit model heeft mij de meeste handvatten gegeven rondom de analyse en hoe ik hierin het contact met mijn stakeholders kon onderhouden. Naast een context analyse (adhv Van den Akker) is er namelijk ook een behoefte analyse nodig. Het contact houden is een belangrijk leerdoel voor mij. Om de behoefte analyse in kaart te brengen heb ik toendertijd het teaminterview afgenomen. Tussendoor zijn er meerdere gesprekken met mijn leidinggevende geweest, die mij telkens scherp hield. Bijvoorbeeld in het aansluiten op de leerkrachtvisie van het team en de structuurbehoefte van de leerlingen, maar wel een 'go' gaf om door te gaan met mijn ideeën voor herontwerp (of ontwikkeling zoals het model het noemt).

Met een weekend waarin ik vanaf vrijdag 15.00 tot nu non-stop heb zitten 'herontwerpen' kan ik wel zeggen....