Ik ben niet op mijn mondje gevallen. Ik merk zelf dat ik communicatief sterk overkomen, erg talig in aanleg ben. Daarbij praat ik vaak veel en snel en heb bijvoorbeeld als leerdoel dat ik anderen uit moet laten praten en beter (lees:objectiever) moet luisteren. Mensen uit mijn omgeving, zowel privé als in de werkomgeving, hebben dit ook naar mij toe bevestigd. Ik heb ook de neiging dingen 'mooi' te kunnen praten. Of ik ergens nu verstand van heb of niet, ik ga altijd mee in discussie en weet overtuigend over te komen. Is dat nu een kracht of een enorme valkuil?

Toch vind ik het tijdens de MLI lastig in gesprek te gaan -en blijven- met mijn collega's en leidinggevende. Niet om met ze te praten, maar om echt inhoudelijke zaken te bespreken en to-the-point te komen. Om samen tot nieuwe inzichten te komen.
Tijdens mijn curriculum analyse ben ik daar tot nu toe twee keer tegenaan gelopen. 
Allereerst wilde ik de mening van mijn team vragen over ons curriculum en eventuele hiaten. Ik was ook erg benieuwd naar hun visie op een aantal didactische niveau's. 
Ik miste alleen de handvatten om dit gesprek aan te gaan. Het hele curriculum doorlopen leek me weinig inspirerend of verhelderend. In gesprek met klasgenoten op de MLI kwam ik tot een het 5-W model, wat geschikt is om feiten te verzamelen op het analyse niveau. Een andere studiegenoot suggereerde een vragenlijst af te nemen. Hierbij miste ik echter de mogelijkheid om in dialoog te raken met elkaar. Daarnaast gaf de docent aan dat in gesprek met een groep er ook een aantal gesprekstools zijn zoals het groepsinterview. Ik ben hierover gaan lezen en dit sprak met erg aan. Ik heb me goed voorbereid door 5 stellingen te formuleren op verschillende niveaus van de analyse. Deze heb ik in de vergadering besproken. Mijn rol hierbij was om te inventariseren en zo min mogelijk te sturen. Ik heb wel kritische, verduidelijkende vragen gesteld. Ik ben tot vernieuwde inzichten gekomen wat betreft de visie van mijn collega's op een aantal zaken en was trots op mijn gesprekstechnieken. Mijn leidinggevende heeft dat gevoel beaamd, hij gaf aan dat ik zeker trots mocht zijn op mijzelf!

Ik ben de dag erna met mijn leidinggevende in gesprek gegaan over de voorlopige analyse. We hebben deze stap voor stap doorgenomen en wat formuleringen etc bijgesteld. Hiermee ben ik gelijk in de valkuil gestapt die ik met het team wilde voorkomen. Het gesprek was te weinig gericht waardoor er in de interactie geen nieuwe inzichten ontstonden. Op individueel niveau zoek ik hiervoor dus nog tools. Ik denk dat het voor mij de volgende keer slim is om in ieder geval gericht om feedback te vragen, nu was het gesprek te algemeen. We zijn trouwens toch wel gezamelijk tot nieuwe inzichten gekomen die ik mee kan nemen in mijn her-ontwerp! Ik was alleen niet tevreden over mijn gespreksvorm. 

Mocht iemand nog een goed advies hebben wat betreft een boek, onderzoek of website naar gesprekstechnieken? Alle suggesties zijn welkom!  

Naar aanleiding van mijn divergente vraag; Hoe ontstaat samenwerking? kwamen in eerste instantie de volgende ideeën van mijn ontwerpbureau naar voren.

 
Een ander ontwerpbureau (Under Construction) heeft de poster aangepast. De post-it waar verschillende samenwerkingsvormen op stonden, is helaas zoek geraakt....


Voor nu levert dit nog geen heel nieuwe ideeën of out-of-the box inspiratie momenten op....

Naar aanleiding van de curriculum analyse lijkt voor mij de grootste discrepantie op het gebied van de visie op het leren van de leerlingen en de bijbehorende leeractiviteiten te liggen. In de schoolvisie is geen visie op leren geformuleerd. Alleen de randvoorwaarden om tot leren te komen worden gesteld (pedagogische basisvoorwaarden, opbrengstgericht). In gesprek met de leerkrachten en directeur is duidelijk geworden dat het werken volgens het directe instructiemodel als belangrijk wordt ervaren. De rol van leerkracht als kennisoverdrager is belangrijk. Ook het werken volgens methodes wordt als prettig ervaren en past binnen de school. Winst valt te behalen op het gebied van de verwerking(sacitiviteiten) van de leerlingen.Volgens de leerkrachten leren leerlingen in gesprek met elkaar. Toch wordt er nog veel verwerkt op individueel niveau in de werkboeken van de methodes. Leerkrachten geven aan dat de rol van de leerkracht verandert. De leerkracht als kennisoverdrager en de leerling als consument is achterhaald. Leerlingen moeten zelf actiever worden in hun leerproces en de leerkracht gaat van minder sturend naar een meer begeleidende rol.

Het herontwerp zou zich kunnen richten op het invoeren van meer samenwerkend leren bij de leerlingen. Welke leeractiviteiten passen hierbinnen (leeractiviteiten ontwerpen)? Wat vraagt dit van de leerlingen (doelen stellen)? Welke leerkrachtvaardigheden zijn hiervoor nodig (docentrol)?En welke gevolgen heeft dit voor de onderwijsvisie (visie en missie?).

Een bottum up ontwerp zou zich kunnen richten op het thematisch werken. In groep 3-4 is het thematisch werk (hoekenwerk) bij de zaakvakken gestart om meer integratie van vakdoelen plaats te laten vinden, het vakoverstijgend leren. Op lange termijn is de ambitie om hier ook de doelen van kennisvakken in op te nemen. Dit wordt schoolbreed wel gedragen, zeker op het gebied van de zaakvakken willen de leerkrachten graag de lessen anders inrichten maar ontbreken wederom de tools hoe. Het thematisch werken wordt vormgegeven volgens de inzichten van de leerkrachten, maar hier ligt geen model onder. Wanneer er een passend model ontworpen zou worden, zou dit schoolbreed getrokken kunnen worden op lange termijn.